Verwacht van de dokter dat je fatsoenlijk behandeld wordt!

Ik verbaas mij bij vrijwel elke afspraak met een specialist in een ziekenhuis (maar ook de huisarts trouwens, alleen is daar de remedie nog niet effectief gebleken...) over de nauwkeurigheid waarmee een afspraak wordt gemaakt (voorbeeld: 9:50) en het gemak waarmee er van je verwacht wordt een uur in de wachtkamer te zitten. Gevolg: jij rent je rot om op tijd te zijn, meldt je netjes op tijd (9:45 in het voorbeeld) bij de balie en vervolgens mag je in je handen knijpen als je voor 11:00 weer buitenstaat... ja, ook bij een consult van een paar minuten.

Ik vind dat onfatsoenlijk en vraag dus om 9:55 vriendelijk waar de dokter blijft en om 10:05 (een kwartier te laat op een consult van een paar minuten) zeg ik vriendelijk: "Sorry, ik heb een andere afspraak om 10:30, u kunt mij zo en zo bereiken om een nieuwe afspraak te maken." Mijn redenering: afspraak is afspraak. Ben je niet op tijd, of komt er iets tussen, laat het dan even weten, kan altijd gebeuren, maar patiënten hebben ook andere dingen te doen, een baan bijvoorbeeld, het zijn namelijk ook gewoon mensen...

Resultaat tot nu toe: Ik word op de afgesproken tijd of binnen 5 minuten daarna geholpen (en als ik vroeg ben soms zelfs voor die tijd).

Bij dat resultaat vraag ik me natuurlijk af hoe dat komt... Ik hoop dat de specialist door meer mensen op zijn of haar fatsoen is aangesproken en op basis daarvan zijn zaakjes beter op orde heeft. Maar, het zou zomaar kunnen dat die andere mensen door mijn handelswijze langer in de wachtkamer zitten, waarvoor excuus in dat geval. Tegen die mensen zeg ik: pas dit ook toe!

Ik wil je boek kopen, maar niet op papier...

Ik ben erg "e". Zowel in werk als in privé genereer ik niet of nauwelijks papier. Een blik in mijn tas leert dat het enige papier dat ik nog gebruik bestaat uit een lunchkaart voor het bedrijfsrestaurant en uit visitekaartjes.

Zakelijk gezien is het laatste printje dat ik heb gemaakt een maand of twee geleden. Ik moest mijn declaratie voor mijn onkosten indienen. Dat kan bij ons nog (steeds) niet digitaal. Notities maak ik gewoon op mijn iPad, dus een kladblok heb ik niet nodig. Het enige papier waar ik zakelijk mee te maken heb, is papier dat ik krijg. Dat bestaat vooral uit nagekomen stukken in een vergadering. Ik vraag de indiener daarvan meestal mij die stukken te mailen. Dat kan vaak meteen via de iPad. Wat ik toch nog krijg, scan ik en gooi ik weg.

Privé heb ik vorig jaar om precies te zijn zes velletjes afgedrukt: twee velletjes voor mijn ESTA formulier (dat is toch een veilig idee om op papier bij je te hebben als je naar Amerika reist) en vier velletjes voor de kerstvakantie (één per e-boarding pass). Die heb ik afgedrukt omdat er stond dat dat moest, want begrijpen doe ik dat eigenlijk niet...

Zowel privé als zakelijk lees ik veel, maar al een paar jaar niet meer op papier, tenminste, als dat kan. En dat laatste begrijp ik niet, want dat kan namelijk niet altijd!

Vooral zakelijk zijn veel boeken niet digitaal beschikbaar. Ik kan me voorstellen dat er onderwerpen zijn waarvan de doelgroep minder "e" is dan ik ben en dat je daarom geen digitale versie uitbrengt. Maar ik ben een nerd en lees zakelijk dus boeken over moderne technologie en ICT enzo. Zelfs die boeken zijn niet digitaal beschikbaar.

Ik kan inmiddels een hele waslijst van boeken maken die ik graag zou willen lezen. In eerste instantie was ik nog zo gek om van die boeken dan maar een papieren versie te bestellen, maar ik ben daarmee gestopt. Erg jammer want zoals gezegd, mijn lijst is lang en groeiende. Ik wil ze kopen, maar niet op papier! 

We kennen allemaal de discussie van digitale muziek. Als je het mij vraagt gaat de boekenmarkt precies dezelfde kant op. Ik heb een tip: Angst is een slechte raadgever, ook angst voor vernieuwing!

Een veranda in Toscane

Soms heb je wel eens van die gesprekken waarin een kleine zinssnede of een enkel woord je brengen tot een soort openbaring. Nee? Nou, ik wel... soms. 

Zo zat ik gisteren met een stel vrienden in een etablissement te genieten van ons gesprek, hun gezelschap en van een goed diner met een goed glas wijn. Het onderwerp van gesprek was ons jaarlijkse uitje: waar gaan we dit jaar naartoe? De gekste dingen gingen over tafel van een paar dagen Groningen tot een roadtrip in Amerika van 6 maanden.

Een onderwerp later ging het over de vraag wat je zou willen bereiken of nog zou willen doen in het leven. Een wellicht nog interessanter gespreksonderwerp met even uiteenlopende voorstellen. Van wilde fantasiën over het bestaan als filmster tot de financiële onafhankelijkheid van een succesvol ondernemer, en van het ontdekken van exotische oorden tot het beklimmen van de hoogste toppen. Tot één van ons zei: "ik zie mezelf later wel op een mooie veranda in Toscane zitten met een goed glas wijn."

Dat was de zinsnede waarop ik doel... en de openbaring? Nou, ik riep: "maar waarom zou je daarop wachten, laten we dit jaar een huisje in Toscane huren met een veranda en daarop goede glazen wijn gaan drinken."

Het is nog geen plan, maar zo simpel kan het soms zijn... En stilletjes hoop ik dat het ons plan wordt, want ik zie mezelf ook wel op die veranda zitten en ik lust ook wel een goed glas wijn. En laten we eerlijk zijn, er gaat toch niets boven het gezelschap van goede vrienden?

Ik vind het zonde om daar zo lang op te wachten.