Fitness Sync...

Ik ben, voor zover ik weet, gezond. Ik ben bijna nooit ziek en kom zeer sporadisch bij de dokter. Wel heb ik een bovenmatige interesse in zorg, niet in de laatste plaats omdat ik in de zorgsector werkzaam ben. Als rechtgeaarde nerd richt die interesse zich onder andere op digitale zorg en innovatie. Vanuit die interesse had ik ooit een digitaal dossier bij Google Health en inmiddels bij Microsoft HealthVault. Erg interessant en in mijn optiek veelbelovend.

De maar
U voelt hem al komen… de ‘maar’. Ik was deze week zo’n sporadische keer bij de dokter. Niets ernstigs, maar toch, ik dacht het ‘even’ vast te leggen in HealthVault, gewoon, in de vorm van een rapportage of notitie of zo. Nou, zo makkelijk is dat nog niet… sterker nog, ik heb tot op dit moment niet kunnen vinden hoe ik dat moet doen. Vreemd! Iets van een gezondheidsdagboek lijkt me toch basisfunctionaliteit van een persoonlijk gezondheidsdossier, of niet?

Handmatig
Omdat het nu even mijn aandacht had heb ik ook meteen gekeken of mijn Jawbone UP op de een of andere manier aan HealthVault te koppelen is. Je kunt in HealthVault namelijk lichaamsoefening vastleggen, zelfs uitgedrukt in aantal stappen. Helaas, ook op dat vlak biedt HealthVault (nog?) geen soelaas. Het enige wat ik kan doen is handmatig invoeren. Dat is toch niet echt meer van deze tijd.

Synchroniseren
Zou het nou niet mooi zijn als alle beschikbare gezondheidsgerelateerde informatie naar één centrale plek zou stromen? Dat kan… nou ja, in mijn geval gegevens van Jawbone UP, Runkeeper en Garmin Connect naar HealthVault. Hoe? Met FitnessSyncer!
Ik ben een beetje afgedwaald, want ik heb nog steeds geen oplossing voor een rapportage van mijn doktersbezoek, maar voor nu in ieder geval wel een adequate oplossing voor het bijeenbrengen van mijn fitness informatie…

Dit bericht verscheen eerder op DigitaleZorgGids.nl.

SchoolTV en Snacks

Tsja, wat een rare titel, zul je denken. Dat behoeft enige toelichting… Mijn kinderen kijken graag SchoolTV. Dat doen ze op school, maar ook thuis, via uitzendinggemist.nl. Mijn oudste is acht en kijkt naar “Nieuws uit de Natuur”. Erg leuk en interessant. Mijn jongste is vier en kijkt naar “Koekeloere”. Ik moet zeggen, ook best geinig.

Op school is het ‘s-ochtends snacktijd. Beide kinderen krijgen een “snackdoosje” mee met daarin een gezond koekje, iets liga- of digestive-achtigs. Af en toe krijgen ze een “lekker” koekje (speculaasje ofzo).

Vorige week keek ik samen mijn kinderen naar “Koekeloere”. De titel van de aflevering was “Patatje gezond” en ging over gezond eten. Het verhaal was ongeveer als volgt: Moffel eet elke dag patat en frikandellen van de snackbar en kan niet poepen. Piertje eet worteltjes met rijst en zegt dat

Moffel wel erg dik wordt van al die friet. Piertje belt de dokter omdat Moffel zich zo slecht voelt. Dokter legt uit dat Moffel gezond moet eten en veel moet drinken. Moffel doet dat en kan weer poepen.

De volgende ochtend vraagt mijn jongste: “Papa, mag ik vandaag worteltjes voor snack?” Oudste roept: “Ja, ik ook!”. Dus, wil je je kinderen met een gezonde snack naar school krijgen? SchoolTV kijken :-).

Dit bericht verscheen eerder op de blog van Weten & Eten.

Jawbone IMPLANT?

Vorig jaar was Jip (onze kat) kwijt. Na schrik, frustratie en verdriet hadden we de hoop al opgegeven. Op een goede dag ging de telefoon en hoorde ik: "Hallo mijnheer, we hebben Jip gevonden. Hij is wat afgevallen, maar hij maakt het goed." Wow! Maar goed, dit was eigenlijk heel logisch. Jip heeft een chip. Die heeft de vinder laten uitlezen en plop: hij wist van wie Jip is en waar hij woont. Als je erover nadenkt, is het eerder verbazend dat we Jip kwijt waren. Met zo'n chip zou je Jip eigenlijk moeten kunnen volgen, weten hoe vaak en ver hij loopt, wat zijn hartslag is en zijn temperatuur... en misschien nog wel meer, toch?

Jawbone UP
Zelf heb ik sinds enige tijd een Jawbone UP. Feitelijk is dat een stappenteller/slaapsensor die je om je pols draagt. En zeg nu zelf, het ziet er toch best leuk uit? Bij de Jawbone UP krijg je een app waarop je, naast je stappen en slaap, je stemming en je voedsel kunt registreren. Ook kun je gegevens van je Jawbone UP combineren met gegevens uit andere apps. Ik heb RunKeeper en myGarmin gekoppeld.

Primair ben ik natuurlijk gewoon een gadgeteer en vind ik dit soort ontwikkelingen razend interessant. Maar ik heb ook een semiprofessioneel argument om een Jawbone UP te dragen. Ik wil namelijk weten hoe toegankelijk zo'n ding is. Het zou namelijk zomaar kunnen dat een cliënt van een zorgverlener (zoals mijn werkgever) in zijn zorgproces baat heeft bij de informatie die eruit komt. 

Mijn conclusie is dat vooral de automatisch geregistreerde gegevens werkbaar zijn. Een stemming invoeren is nog redelijk te doen. Het opzoeken en registreren van voeding is nagenoeg onmogelijk consequent te doen. Bij mij rijst daarom de vraag wat we allemaal nog meer automatisch kunnen meten via een sieraad.

Kinderschoenen
De ontwikkelingen gaan razend snel en staan in mijn optiek nog enorm in de kinderschoenen. Vooral sporters zijn hier al langer mee bezig. Zelf gebruik ik mijn smartphone al jaren als sporttracker. Voor fietsen Ik heb een Garmin Edge 500 met HR en Cadans en voor hardlopen een Nike Triax C3 hartslaghorloge. Kortom, aan apparaten geen gebrek, maar die beperken zich wel tot de momenten dat ik toch al actief ben. De Jawbone UP meet je werkelijke beweegpatroon.

Even terugkomend op Jip: die chip is zo gek nog niet. Heb je helemaal geen last van en als hij inderdaad je gezondheid in de gaten kan houden... Is de volgende stap een Jawbone IMPLANT? Nee, dat gaat wat ver lijkt me... Maar toch, naast de meetwaarden die mijn Jawbone UP mij levert en het sieraad dat het is, maakt hij mij bewust van mijn beweeg- en slaappatroon. Is dat voor velen van ons niet al winst? En dat wordt alleen nog maar mooier en beter...!

Deze blog verscheen eerder op digitalezorggids.nl: http://www.digitalezorggids.nl/blog/jawbone-implant

Seniorenphone? Phablet...!

Ik weet nog goed dat ik met een toestel als op het plaatje, een “telefoon voor senioren”, de winkel uitliep. Dat is inmiddels heel wat jaartjes geleden en het was niet voor mijzelf. Het was voor mijn oma. Ze kon niet meer zo goed zien en had moeite met het vinden van de toetsen op haar gewone telefoon. Deze technologie (dit toestel dus) hielp haar in contact te blijven, met mijn moeder bijvoorbeeld. Senioren nu hebben echter ook moeite met het scherm van de smartphone. Tijd voor de phablet!

Leesbril voor je smartphone? 

Ik heb me laten vertellen dat ik binnen nu en een jaar of tien op een leesbril moet rekenen, maar voor dit moment zijn mijn ogen nog prima. Ik houd enorm van gadgets, maar een Galaxy Note vind ik vrij fors. Ik snap daarom ook best dat mensen het raar vinden om met een 7 inch phablet (smartphone in klein tabletformaat) aan hun oor te lopen. Toch zie ik om mij heen meer en meer mensen hun telefoon dichter en dichter bij hun gezicht houden, de leesbril erbij pakken, inzoomen, kortom, worstelen met het kleine schermpje van de smartphone. En zo raar is dat niet, vind ik. Als ik bij mijn oma op bezoek ga, neem ik mijn iPad mee, om foto's te laten zien. Dat kijkt toch een stuk fijner dan op mijn smartphone, maar nog belangrijker, mijn oma kan dat gewoon zien.

Phablet 

Ook voor mijn moeder geldt al dat een groter scherm voordelen heeft. Zij roept al sinds haar eerste digitale camera dat het ’rotschermpje’ van die camera veel te klein is. Sterker nog, inmiddels heeft ze haar camera op schermgrootte uitgekozen. Foto’s kijken doet ze inmiddels ook gewoon op de iPad. Het zou mij niets verbazen als ze ook het nemen van foto’s binnenkort op de iPad doet. Als ik in dat licht aan mijn Oma denk... en aan ‘Zorg Dichtbij’… en aan een dossier in Facebook... en aan alle andere mogelijkheden van een smartphone waarvoor het schermpje, zeker voor mensen met verminderd gezichtsvermogen, aan de kleine kant is.... Misschien is zo'n phablet dan lang zo gek nog niet, al is het maar als seniorenphone ;-)?


Dit bericht verscheen eerder op DigitaleZorgGids.nl.

Vakantie: Twee weken zonder internet

Tsja, dan ga je op vakantie en dan zit je ineens zonder internet. Uiteraard goed voorbereid: alle ebooks op alle devices gezet, navigatiekaarten gedownload, Spotify playlist gesynchroniseerd, tickets en vouchers lokaal opgeslagen etc. Maar dan, ter plaatse, geen wifi, roaming 3G geblokkeerd door werkgever... wat nu? 

Nou ja, niks eigenlijk. Dat wil zeggen: rust!

Vooraf dachten we dat we wifi zouden hebben. Bovendien zijn we met de auto weg geweest, dus hadden we ook de nodige entertainment voor onderweg ingecalculeerd. We hebben een excessieve hoeveelheid apparaten in huis en ondanks dat we ze niet allemaal hebben meegenomen zijn we met een grote hoeveelheid apparaten op stap gegaan... 

Ik ga al jaren met een tas vol apparaten, laders en kabeltjes op stap. Meestal hebben we wifi of in ieder geval 3G op onze bestemming. Ik check dan toch van tijd tot tijd mijn mail of Facebook. Eigenlijk raar als je erover nadenkt... het is immers vakantie. Het was dus in zekere zin wennen. Maar, zoals gezegd, twee weken zonder mail, Facebook, LinkedIn, Twitter en de continue stroom van informatie en nieuws was eigenlijk wel een soort verademing... en in ieder geval lekker rustig.

Ik heb in twee weken tijd drie boeken gelezen (dat is veel voor mij). Naast het feit dat het hele goede boeken waren (vooral de nieuwe Khaled Husseini is een echte aanrader) komt het doordat ik zonder digitale interrupties kon lezen. Ik lees uiteraard alleen eBooks. Dat doe ik meestal op mijn iPad. Daarbij laat ik nogal eens afleiden door inkomende berichten of meldingen. Soms zelfs gewoon door een gedachte of vraag die bij me opkomt tijdens het lezen. De wetenschap dat ik die vraag even snel kan beantwoorden met mijn iPad maakt dat ik dat vaak nog doe ook... 

Mis je dan helemaal niets? Of misschien een betere vraag, wat mis je dan het meest? Daar hoef ik niet lang over na te denken: Google Maps! Het is zo ongelofelijk handig te weten waar je bent en wat er in de buurt is. Dichtstbijzijnde pinautomaat, bakker, benzinepomp, supermarkt, restaurantje met fatsoenlijke reviews, dat soort dingen. Een goede tweede: de weersverwachting, altijd handig. Wat ik erg jammer vond was dat ik mijn hardlooprondjes niet met RunKeeper kon vastleggen (want ook daar heb je internet voor nodig).

Ik ben inmiddels twee weken terug en weer volledig connected. Dat is ook wel weer fijn natuurlijk, maar in alle rust kunnen lezen was voorwaar een genot! Dat ga ik vaker doen...

Windows 8.1

Windows 8.1 Preview is gearriveerd, ook op mijn PC! Meest besproken voordeel? De startknop is weer terug. Hoewel ik nog bijna dagelijks overweeg Metro te verlaten en gewoon weer alles via de Desktop te doen, nodigt Windows 8.1, meer dan zijn voorganger, uit om Metro te gebruiken.

Verbeterde ervaring

Nee, Office draait nog steeds niet in Metro, maar er zijn echt aspecten die de ervaring verbeteren. Ten eerste is SkyDrive nog dieper geïntegreerd en hoef je nu echt geen bestanden meer lokaal op te slaan (als je niet wilt). Hierdoor heb je de traditionele verkenner nauwelijks meer nodig. Dropbox laat in Metro (helaas) nog veel te wensen over... Verder kom je met PC Settings nu een stuk verder dan voorheen. Tenslotte is door de verregaande Bing integratie het zoeken in en over Apps een stuk handiger geworden.

Snel verbetering

Toch hoop ik op een snelle release (en significante verbetering) van de uiteindelijk versie want er zitten ook serieuze nadelen aan Windows 8.1 Preview. Het belangrijkste nadeel is dat het *zeer* merkbaar trager is. Het opstarten duurt een stuk langer (was < 30 sec, is > 1 min), de desktop is trager, en ook Metro apps voelen een stuk minder soepel (uiteraard op dezelfde hardware...). De Foto App haalt niet alle foto's op uit mijn SkyDrive bibliotheek en biedt bovendien niet langer de mogelijkheid om je Facebook of Flickr foto's te koppelen. De People App is een feature kwijt, namelijk: wie is online. Ik gebruikte dat voor Messenger, dat inmiddels in zijn geheel is verdwenen en voorgoed vervangen door Skype. Helaas is Skype (nog?) niet geïntegreerd met de People app.

Startknop

Die startknop? Om eerlijk te zijn heb ik overwogen om Metro maar helemaal te vergeten als gevolg van de terugkeer, maar dat heb ik nog niet gedaan. Die Metro interface heeft toch wel wat... nog los van het feit dat ik het gewoon interessant vind te weten hoe die zich ontwikkelt... :-). Voor mij dus voorlopig Metro (én Desktop), maar wel in de hoop op snele verbetering (gelukkig kan ik nu vanuit Metro mijn updates ophalen, gewoon via PC Settings ;-))!

I Had a Dream...

Tja, zonder pretentieus te willen overkomen, ik had laatst een droom. Toen ik wakker werd had ik echt de beleving alsof ik de toekomst had gezien, sterker nog, alsof ik in de toekomst was geweest! Niet de verre toekomst, dat niet. De droom ging over de nabije toekomst waarin vandaag beschikbare technologie ten volle wordt benut ten behoeve van zorgverlening.

Droom

Het ging ongeveer zo. Ik loop over straat met Google Glass op. Al lopend, om me heen kijkend, aan dingen denkend, voedt Google Glass me met informatie over mijn omgeving. Ik denk aan een lekkere Cappuccino, Google Glass brengt me bij de dichtstbijzijnde koffiebar. Google Glass herkent de medewerker die mijn koffie maakt, toont me zijn Facebook-profiel en vertelt me bovendien dat hij vandaag jarig is. Ik neem mijn koffie in ontvangst en wens hem een fijne verjaardag.

Google Glass redt patiënt

Oh, wacht eens even, daar valt iemand neer, zomaar op straat! Wat een schrik! Ik ren naar buiten. Ik kijk naar de man. Hij ademt nog... Google Glass toont me de dichtstbijzijnde AED, huisarts, ziekenhuis etc. Google Glass diagnosticeert dat deze man een CVA heeft, stuurt voor de zekerheid het geregistreerde beeldmateriaal ter bevestiging naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis met SEH, detecteert dat twee straten verder een tas met daarin een ongebruikte tPA injectie "loopt", notificeert de eigenaar van deze tas, een arts, en hij is meteen naar de patiënt onderweg. De patiënt is gered, zonder permanente schade. Google Glass saves the day!

Willen we dit?

Goede vraag...ik denk dat de patiënt uit het voorbeeld blij is met deze technologie. Zijn leven is gered! De arts wellicht minder. Hij liep gewoon lekker te shoppen in de stad. Maar... tegelijkertijd heeft hij, ondersteund door technologie, een leven gered. Mooi toch? Die persoon in de koffiebar? Als ik vandaag mijn smartphone uit mijn zak haal kan ik die informatie ook vinden, dus die heeft niets te klagen ;-). En ik? Ik draai me nog eens om en ga op weg naar mijn volgende droom...


Dit bericht verscheen eerder op DigitaleZorgGids.nl.