Soms heb je wel eens van die gesprekken waarin een kleine zinssnede of een enkel woord je brengen tot een soort openbaring. Nee? Nou, ik wel... soms.
Zo zat ik gisteren met een stel vrienden in een etablissement te genieten van ons gesprek, hun gezelschap en van een goed diner met een goed glas wijn. Het onderwerp van gesprek was ons jaarlijkse uitje: waar gaan we dit jaar naartoe? De gekste dingen gingen over tafel van een paar dagen Groningen tot een roadtrip in Amerika van 6 maanden.
Een onderwerp later ging het over de vraag wat je zou willen bereiken of nog zou willen doen in het leven. Een wellicht nog interessanter gespreksonderwerp met even uiteenlopende voorstellen. Van wilde fantasiën over het bestaan als filmster tot de financiële onafhankelijkheid van een succesvol ondernemer, en van het ontdekken van exotische oorden tot het beklimmen van de hoogste toppen. Tot één van ons zei: "ik zie mezelf later wel op een mooie veranda in Toscane zitten met een goed glas wijn."
Dat was de zinsnede waarop ik doel... en de openbaring? Nou, ik riep: "maar waarom zou je daarop wachten, laten we dit jaar een huisje in Toscane huren met een veranda en daarop goede glazen wijn gaan drinken."
Het is nog geen plan, maar zo simpel kan het soms zijn... En stilletjes hoop ik dat het ons plan wordt, want ik zie mezelf ook wel op die veranda zitten en ik lust ook wel een goed glas wijn. En laten we eerlijk zijn, er gaat toch niets boven het gezelschap van goede vrienden?
Ik vind het zonde om daar zo lang op te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten