Ik ben morgen jarig en om te beginnen heb ik mezelf maar eens getrakteerd op een dagje vrij. Daarom stond ik gisterenavond in de keuken om een appeltaart te bakken die ik vandaag aan mijn zeer gewaardeerde collega's heb getrakteerd.
Dan komt vanzelf de vraag: "Hoe oud word je?". Tsja, ik ben man, dus dan mag je dat vragen. Om daar geen twijfel over te laten bestaand heb ik mijn leeftijd (38) op de taart "gebakken". Dat werd gewaardeerd en ging tevens gepaard met uitspraken in de volgende twee categoriën:
1. Ik schat je jonger in
2. Ik schat je ouder in
In het algemeen wordt de eerste categorie gezien als compliment. Die uitspraak gaat volgens mij primair over uiterlijk en betekent eigenlijk: "Goh, je ziet er jonger uit dan een gemiddeld persoon van jouw leeftijd". De assumptie daarbij is dat er "jonger" uitzien gelijk staat aan er "beter" uitzien. Ik vraag me af of dat voor iedereen geldt, maar dat terzijde. Ik ga daar ver in mee, want laten we eerlijk zijn, wie wil er nou niet "jong" en "goed" uitzien?
De tweede categorie wordt vaak gezien als belediging, toch? Ik zie dat anders. In mijn interpretatie gaat die uitspraak over innerlijk. Ik realiseer me dat deze interpretatie op zich geïnterpreteerd kan worden als ontkenning of mooipraterij. Prima, ik ben positief dus mijn interpretatie is positief. In mijn interpretatie betekent het: "Goh, maar jij bent zoveel levenswijzer dan de gemiddelde persoon van jouw leeftijd".
Ik neem beide uitspraken met open armen en een bedankje voor het compliment in ontvangst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten